بازگشت
دیار وطن
صالحه وهاب واصل صالحه وهاب واصل

عمریست کز
دیار وطن دور
رفته ایم
 
بس درد هائی
دل که به همدل نه گفته ایم
 
شب ها برای تیرگیئ روز هموطن
 
چشمی نه بسته ایم و ز دردش نخفته ایم
 
چندان فشرد ظلم ستمگر که هر کدام
 
در غنچه
سوختیم و نه چون گل شگفته ایم
 
تخم نژاد پرستی و تبعیض قوم و دین
 
افشاند عدو و ما همه غافل بِخُفته ایم
 
از بسکه مِهر
رخت ببست از دل همه
 
مانَد به آن فسانه که گاهی شُنفته ایم
 
احساس همزبانی و هم کشوری نماند
 
از بسکه بد به
هموطن خویش گفته ایم
 
در دام جَهل بَرده به دست عَد و شدیم
 
یک دانه هم ز گوهر دانش نه سُفته ایم
 
دشمن به زیرکی بِنمود شستشوی مغز
 
او هر چه گفت
یاوه , به تکرار گفته ایـــم
 
آئینۀ دل همه پُر از غبار کین
 
ای وای بخت بد
که غبارش نه رُفته ایم
 
«واهِب» طمع مدار که من و تو , شوند ما
 
تا زیر تیره چــــادر
دوئی نشسته ایم
 

فنلو-- هالند
 
22 کتوبر 2008


July 30th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان